پایگاه خبری ایلام امروز؛ کشور بیش از دو ماه است درگیر بحران است؛ گروهی از مردم نسبت به سیاست ها، برنامه ها و عملکرد حکومت انتقاد دارند و برای نمایش انتقاد خود نسبت به وضعیت جاری کشور به صورت تظاهرات خیابانی اعتراض خود را نشان دادند؛ اما رفته رفته روند اعتراضات هم از سوی مردم و هم از سوی حاکمیت به سمت و سوی خشونت باری کشیده شده و اعتراضات مدنی از حالت طبیعی خود خارج گردید.

نیروهای اطلاعاتی و امنیتی روزنامه نگاران و رسانه های مستقل را بعنوان عوامل اصلی آغاز اعتراضات معرفی کردند و تعدادی از روزنامه نگاران را نیز بازداشت کردند. فضای رسانه های داخلی در پی تشدید تنش ها به شدت محدود شد و رسانه های داخلی از پرداختند به خبرهای مربوط به اعتراضات کنار گذاشته شدند.

پس از حذف رسانه  های داخلی این رسانه های خارج نشین همانند ایران اینترنشال و من و تو بودند که مرجعیت پیدا کردند و مردمی که تشنه پیگیری خبرهای مربوط به اعتراضات به سمت این رسانه ها رفتند. به نوعی فشارها بر روی رسانه های داخلی و محدود شدن آنها باعث شکل گیری خلع خبری در خصوص اعتراضات گردید و همین بهترین فرصت برای رسانه های خارج نشین بود که نقش خود را ایفا کنند.

در این شرایط که  کشور درگیر جنگ روایت ها است با دست خودمان رسانه های داخلی را بین مردم بی اعتبار کرده ایم و به نوعی در یک جنگ تمام عیار آنها را از لحاظ اعتباری خلع سلاح کرده ایم, حاکمیت از رسانه ها می خواهد که دست به تبیین و آگاه کردن مردم بزنند؛ چگونه و با کدام اعتبار به آگاه کردن مردم بپردازیم؟!

مردمی که زمانی به رسانه معتبر داخلی نیاز داشتند و در به در به دنبال خبر و تحلیل می گشتند در داخل چیزی یافت نکردند؛ اکنون دیگر چگونه باید از آنها انتظار داشته باشیم به حرف رسانه های داخلی اعتماد کنند؟! آنها از ما نمی پرسند چرا زمانی که باید می بودین و در خصوص وضعیت کشور اطلاع رسانی و جهاد تبیین می کردین نبودید؟!

یکی از کارکردهای و وظایف رسانه اطلاع رسانی و آگاه سازی است؛ این کارکرد رسانه در شرایط بحرانی برجسته تر از قبل می گردد؛ اما دقیقا در شرایطی که کشور  برای جلوگیری از شکل گیری بحران و تشدید آن نیاز به اطلاع رسانی درست و آگاهی سازی و تبیین داشت با محدودسازی رسانه های مستقل اجازه پرداخت به موضوع را به آنها ندادند.

پس از دو ماه نتیجه محدودسازی رسانه و بسته شدن فضای اطلاع رسانی چیزی جز تشدید خشونت و عمیق شدن بحران نبوده است؛ اگر از ابتدا به رسانه های مستقل اجازه پراختن به اعتراضات داده می شود کار به این جا کشیده نمی شد که مردم هر خبری که توسط رسانه ها در داخل منتشر می شود ولو حقیقت و واقعیت باشد را انکار نمایند.